Pessarium: een ring tegen een verzakking

Een ring is niet voor iedereen geschikt. Of je in aanmerking komt voor een ring is afhankelijk van:

• het soort verzakking waar je last van hebt
• de stevigheid van je bekkenbodem
• je persoonlijke lichaamsbouw
• Een ring kan een oplossing bieden bij een verzakking van de baarmoeder of van de voorwand van de schede. Meestal helpt een ring minder goed bij een verzakking van de achterwand.

Als de ingang van de schede erg wijd is, geeft de bekkenbodem soms te weinig steun voor een ring. De ring zakt dan gemakkelijk naar buiten. Daarom komt niet elke vrouw in aanmerking voor een ring. Als u twijfels heeft kunt u de keuzehulp over verzakking raadplegen.

Het aanmeten van een ring gebeurt tijdens een inwendig onderzoek. De arts schat via de schede met de vingers in hoe groot de ring moet zijn. Daarna wordt deze in de schede gebracht. Aan de voorzijde steunt de ring boven het schaambeen, aan de achterzijde steunt hij op de spieren van de bekkenbodem. Een te kleine ring kan naar beneden zakken, een te grote ring kan pijnklachten geven. Soms is het nodig een aantal maten van ringen uit te proberen, voordat de goede maat is gevonden.

Als een ring goed zit, voel je hem niet. Het kan zijn dat een ingebrachte ring na het polikliniekbezoek naar beneden zakt. Je kunt dan gerust proberen met je vingers de ring in de schede naar boven terug te drukken. Je kunt hierbij niets beschadigen. Mocht de ring blijven zakken of irriteren, dan kun je hem zelf met een vinger naar buiten trekken. Ook dit kan geen kwaad. Neem de ring dan wel mee bij een volgend bezoek aan je arts.

Veel vrouwen zijn bang dat zij last zullen hebben van een ring bij het vrijen, of dat hun partner de ring zal voelen. In de praktijk blijkt dit echter bijna nooit problemen op te leveren. Ook kun je gerust tampons gebruiken als je nog menstrueert.

Je kunt last krijgen van irritatie aan de vaginawand na de plaatsing van een ring. Dit komt doordat de ring op de vaginawand drukt. Dit kan leiden tot afscheiding, bloedverlies en/of pijn. Wanneer je last ervaart van de ring zijn er meerdere oplossingen. Mogelijk voldoet een andere soort of maat ring beter.
Meestal is deze afscheiding bij vrouwen voor de overgang gering. Als de overgang langer geleden is, wordt de schede droger en schraler. Om dit te voorkomen, adviseert de arts je om vrouwelijke hormonen (oestrogenen) in de schede te brengen: zij verstevigen de schedewand en houden deze soepel. Dit kan in de vorm van zalf of ovules (een soort zetpillen voor in de schede). Je brengt deze medicijnen één of enkele malen per week in en dit is meestal voldoende om irritatie of drukwondjes te voorkomen.

Sommige vrouwen ervaren na het plaatsen van een ring meer klachten van urineverlies. Laat dit aan je arts weten tijdens de controleafspraak.

Het advies is om iedere drie tot zes maanden de ring schoon te (laten) maken. Je kunt dit zelf doen, door de ring uit de schede te halen en onder de kraan schoon te spoelen. Daarna breng je hem zelf weer in. De ring kan verkleuren, dit is niet erg. Zolang je geen klachten van overmatige of bloederige afscheiding hebt, is controle van de ring niet noodzakelijk. Als het zelf uithalen en inbrengen van de ring voor je bezwaarlijk is, kan de gynaecoloog of de huisarts de ring voor je verschonen.

Zeker in het begin vragen vrouwen zich vaak af of de ring goed zit. Als je hem niet voelt zitten, betekent dit dat de ring goed is geplaatst. Als er pijnklachten zijn, probeer dan met een vinger de ring van plaats te veranderen. De schede is aan de bovenkant afgesloten. De ring kan dus nooit verdwijnen of op een verkeerde plaats terechtkomen.

Als de ring goed helpt tegen je klachten, kan deze jaren blijven zitten. Soms blijkt na een aantal jaren dat je een andere maat nodig hebt. Ook kan een ring op langere termijn toch onvoldoende helpen of te veel irritatie van de schedewand geven. Een operatie is dan alsnog nodig.

Als je nog vragen hebt, kun je die aan je behandelend arts stellen of contact opnemen met de patiëntenvereniging Bekkenbodem4all.

Deze tekst is gemaakt door de Commissie Patiëntencommunicatie van de NVOG. Zij kregen hulp en goedkeuring van de NVOG-werkgroep Bekkenbodem.

Deze tekst voldoet aan de richtlijn Pessarium therapie bij prolaps.

Publicatiejaar: 2018